Willem (Wim) Brauckmann

(Vlaardingen, 1946 - 2014) Brauck begon zijn loopbaan in 1963 met een studie aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam. Een opleiding die hij, zoals een goed kunstenaar in de zestiger jaren betaamde, niet afmaakte. Na vele jaren actief te zijn in de reclame- en tentoonstellingswereld voelde Brauck er toch meer voor om zich volledig met de kunst bezig te gaan houden. Hij woonde inmiddels in Harderwijk, met gezin, en ging zich volledig toeleggen op het schilderen.In 1997 startte Brauck een zeefdrukkerij waar hij zowel voor zichzelf als voor andere kunstenaars zeefdrukken vervaardigt. Het werk van Brauck geniet niet alleen in de naaste omgeving, maar ook landelijk bekendheid. Menig huiskamer of kantoor wordt opgeluisterd door schilderij van deze kunstenaar. Brauck verdeelt nu zijn tijd tussen het zeefdrukken van eigen werk en slechts enkele andere kunstenaars en het schilderen van zowel vrij werk als opdrachten voor het bedrijfsleven. Ook het maken van objecten behoort tot de bezigheden, zij het in mindere mate en meestal in opdracht.Met zijn schilderijen laat Brauck zien hoe hij naar het bestaan kijkt. Hij probeert de beschouwer bewust te maken van de dualiteit binnen de huidige maatschappij: het constructieve enerzijds en het destructieve anderzijds. Niet toevallig dus werd Brauck getroffen door de partituur van Shostakovich. Het grafische beeld van het handschrift inspireerde hem in hoge mate. In de neergekrabbelde nootjes zag hij een combinatie van een driftige opschrijfmethode en een innerlijke nervositeit. Dat sprak hem aan.Naast dit thema schildert Brauck voornamelijk landschappen. Een voorliefde voor het Franse land(schap) wordt zichtbaar als u de schilderijen bekijkt. De warmte spat van het doek en ook hier is de grafische achtergrond duidelijk waarneembaar, gezien de vlakverdeling en compositie in de schilderijen. Regelmatig brengt Brauck een bezoek aan Frankrijk, om de sfeer te proeven, het lijnenspel van het landschap vast te leggen en natuurlijk op te gaan in het 'savoir vivre'. Maar niet alleen de landschappen vormen een inspiratiebron, ook de oude reclame muurschilderingen die te zien zijn langs de N-wegen vindt hij zeer boeiend. Hoe ouder ze worden, hoe mooier, soms met 3 lagen over elkaar heen en deels gesleten vormen ze een prachtig schilderij. De fransen zelf zien er niets in, gewoon oude reclames, maar Brauck ziet de schoonheid ervan en wil dat vastleggen. Steeds vaker gebeurt het dat de schilderingen verdwijnen onder moderne billboards, dus uiteindelijk blijft er niets meer van over. Heel jammer.Ook kan het gebeuren dat Brauck getroffen wordt door het zien van een geit in een klein dorp die zich gedraagt als de burgemeester van dat dorp. Of een schaapskudde die onder een brug doorloopt en in een soort trechtervorm terechtkomt trekt zijn aandacht. Deze indrukken resulteren uiteindelijk in een reeks zeer verrassende schilderijen. Wel allemaal onmiskenbaar van de hand van Brauck, alleen al door het gebruik van kleur en de compositie.