Hans Blekkink

In het werk van Hans Blekkink komen emotie, ratio en ironie samen. Ze zijn tot een synthese gegroeid en zijn persoonlijke handschrift gaan bepalen. In zijn grafiek laat hij zich leiden door automatisch handschrift maar in zijn driedimensionale werk krijgt het uitwerken van een gedachte meer ruimte. Zolang Blekkink zich met beeldende kunst heeft beziggehouden heeft hij zich ook vastgeklampt aan de kunst van het relativeren. Dat leidt tot gekke vondsten zoals Sneeuwbeelden in het Centraal Museum die al snel verwaterden.
Blekkink uit zich in diverse technieken. Het meeste werk ontstaat vanuit spontane gedachten die hij tot hun essentie, hun oerkracht herleid. De steeds veranderende technieken zijn expressief. Hij heeft sterk het gevoel om te stileren. Ondanks de diverse disciplines is het gehele oeuvre herkenbaar aan zijn persoonlijk ironie. Het is net niet wild, noch conceptueel of zuiver abstract. ‘Want, zo zegt hij, ‘kunst bestaat niet, ondergetekende wel.’ Begrippen als dood en leven, levensvreugde, afsterven en eindigheid komen regelmatig terug. Uit dat besef komt een enorme dadendrang voort en onder andere daarom wil hij zich niet bepreken in materiaal, techniek of werkwijze.
Hans Blekink heeft diverse exposities en publicaties op zijn naam staan.