Tafelpoten, kroonluchters, engelen, vrouwen, spiegels, lepels en gezichten behoren tot de beeldtaal van Gerard Polhuis. De kunstenaar, geboren in 1952, ontleent zijn onderwerpen namelijk aan de dagelijkse werkelijkheid. Deze realiteit vertaalt hij op een kalligrafische manier.

Polhuis selecteert zijn onderwerpen om hun energieveld, een aura dat ze om zich heen dragen. Zo kan hij bijvoorbeeld gegrepen worden door de uitstraling van een vrouw, die met haar aanwezigheid een ruimte lijkt te vullen, maar ook door de ruimtelijke werking van zijn muziek in zijn atelier. Deze waarneming herleidt Polhuis in zijn gedachten tot abstracties. Met de eindeloze herhalingen van zijn tekenende hand, volgens de kunstenaar ‘energiedraden’, geeft hij de voorstelling een uitstraling. Ook al is de realiteit achter kronkelingen, cirkels of diagrammen verdwenen, de silhouetten van de figuren zijn nog enigszins te herkennen.

Bij onder meer Het Dolhuys in Haarlem, het Centraal Museum Utrecht en het Stedelijk Museum in Amsterdam heeft Polhuis zijn werk tentoongesteld. Zijn kunst is opgenomen in de collecties van bedrijven, instellingen en musea, waaronder het Centraal Museum Utrecht. Over het oeuvre van Polhuis is in 1992 het boek ‘Gerard Polhuis’ verschenen. Tegenwoordig woont en werkt de kunstenaar in Amsterdam.