Arjen van Arendonk

Waalwijk, 1957. Arjan van Arendonk maakt kunstwerken waarbij een bestaand patroon op textiel als uitgangspunt dient voor een transformatie tot een kunstwerk. De tegenstelling tussen de uniciteit van kunst en het massaprodukt loopt als een rode draad door zijn werk. Hij beperkt zich tot het aanbrengen van een nieuwe ordening door stoffen te combineren en door dessins gedeeltelijk af te dekken met één kleur. Het herhalende patroon van de motieven op de stof boeit hem. Hij onderbreekt de regelmaat door zijn persoonlijke verftoets, die nooit exact hetzelfde is. Hierdoor ontstaat een geheel eigen spel tussen de industrieel vervaardigde stoffen en de originaliteit van de handeling van de kunstenaar. De tegenstelling bevestigt het unieke karakter van de kunstwerken. De ondergrond voor mijn schilderijen gebruik ik sinds 1990 bedrukte stoffen. Dit industriële materiaal wordt tot een uniek kunstwerk getransformeerd. Ik laat me inspireren door de afbeelding, de kleuren het ritme en de patronen van de stoffen. De ordening die in de stof zit wordt door mij aangetast en vervangen door een ‘persoonlijke ordening’. Ik ben ervan overtuigd dat het ordenen - in de meest brede zin - de belangrijkste bezigheid van de mens is. Alleen is dit ordenen volstrekt persoonlijk en dus subjectief. Wat de een als orde ervaart kan voor de ander complete chaos betekenen. Het is zo dat de stof me als het ware stuurt naar een oplossing. Steeds vaker begin ik met een half plan en ontstaat het werk organisch. De intuïtie en het toeval krijgen een steeds grotere rol. Ik probeer steeds nieuwe elementen toe te voegen aan mijn werk . Een schilderij is voor mij pas echt geslaagd als ik mezelf er ook mee verras. Je kunt wellicht ook zeggen dat ik de stoffen ‘censureer’, zoals ik in het verleden ook met andere materialen heb gedaan. Foto’s, behang en pornoafbeeldingen. Begrippen als originaliteit en uniciteit spelen eveneens steeds op de achtergrond… Sinds een paar jaar werk ik behalve met acryl ook met siliconen die ik op de stof aanbreng. Er ontstaat n sterk 3-D effect. Door het mengen met poederpigmenten ben ik in staat iedere gewenste kleur te mengen. De siliconen stellen me in staat om het spel van afdekken… transparantie nog verfijnder toe te passen. Ook het gebruik van borduurwerk (digitaal door het Textielmuseum en machinaal door mezelf) in mijn schilderijen is vrij recent en sluit naadloos aan bij de thematiek van mijn werk. Het grove borduurwerk dat ik zelf op de machine uitvoer versterkt het ‘in Progress’ gevoel dat veel van mijn recente werken hebben. Alsof het nog niet af is. Delen van het schilderij komen uit witte mist opzetten… draden hangen er los bij… kleurvlakken vervagen en worden transparant… Alles lijkt in beweging.