Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Vraag hieronder uw vrijblijvende offerte aan. Wij zullen zo spoedig mogelijk contact met u opnemen.
Marianne Groen, op 31 december 2011 op zeventigjarige leeftijd overleden, was een Rotterdamse kunstenares die met haar stralende glimlach en ontwapenende schoonheid menig schrijver, schilder en muzikant in vervoering bracht. Om haar gingen plaatselijke helden met elkaar op de vuist. ‘Lachebekkie’ werd ze wel genoemd, een dichter omschreef haar vol bewondering als ‘Alma Mahler aan de Maas’: ‘een kanjer, niet stuk te krijgen’. Jarenlang heeft zij geprobeerd de legendarische schrijver en dichter Cor Vaandrager, ‘de liefde van mijn leven’, voor de ondergang te behoeden. Die opdracht was zelfs haar te zwaar en is jammerlijk mislukt.
Aan durf en temperament ontbrak het haar niet. Toen een politieagent haar eens aanhield omdat zij door rood licht reed, ontstak zij in verontwaardigde woede en de agent barstte in snikken uit. Ze nam hem in haar armen en troostte hem als een moeder. Ze speelde piano, gitaar en viool, schilderde op de computer en bracht een cd uit onder de naam Grandmagreen.
In 1966 ontmoet beeldend kunstenares Marianne Groen Vaandrager in een Rotterdamse club en ze krijgen een relatie. Er ontstaan echter al snel spanningen, omdat Vaandragers leven in toenemende mate door drugs wordt bepaald. Hij gebruikt voornamelijk speed, maar ook allerlei andere middelen waarop hij de hand kan leggen. Marianne Groen verbreekt de relatie na een jaar, maar verdwijnt niet voorgoed uit zijn leven.Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van nieuwe werken en activiteiten