Biografie van Gert Strengholt

Gert Strengholt heeft zijn opleiding genoten aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Utrecht (afdeling Monumentaal en Lithografie). Hij is bekend geworden door zijn litho's met figuratieve inslag. Het verhaal in de afbeeldingen is sprookjesachtig, en kenmerkt zich door een combinatie van architecturale tekens en andere symbolen, zoals die van hond, konijn, vogel, vis, water, lucht, etc. De composities zijn overzichtelijk en kleurrijk. In het grafische werk van Gert Strengholt is de aarde een mytische component, evenals het water, dat geldt als bron van alle levensvormen.

Gert Strengholt maakt mysterieuze litho's met een combinatie van nauwkeurig afgebeelde en niet herkenbare abstracte vormen. Hij zoekt in zijn prenten een evenwicht tussen kleur en compositie. Hij speelt met de zwaartekracht. Zo laat hij dingen zweven die dit eigenlijk niet kunnen, en plaatst hij verschillende vlakken voor elkaar zodat de ruimte een vreemde vorm krijgt. De aarde met al haar verschillende levensvormen en de rol die de mens daarin speelt, is het hoofdthema dat in allerlei vormen terugkeert in zijn werk. Hij creëert een wereld waarin je binnentreedt wanneer je naar het werk kijkt.

De mystieke component heeft hij overgenomen in zijn schilderijen. Het meer recente werk schuift meer op in de richting van alledaagse levenstaferelen, zoals we die kunnen aantreffen buitenshuis, bijvoorbeeld op de markt, of binnenshuis bij het samentreffen van familie. Met deze verschuiving zien we ook een verandering van stijl, van geabstraheerd figuratief - met een ingehouden, aards palet - naar een kleurrijk en naïeve benadering. Deze laatste stijlcomponent refereert in zekere zin aan een laat-middeleeuwse schilderstijl, die overgaat in de stijl van de schilders uit het vroeg-Renaissance tijdperk. Het is de tijd waarin schilders in het Westen, na lange tijd van Bijbelse motieven schilderen, over konden stappen naar het uitbeelden van wereldse motieven en figuren. Het perspectief was nog niet uitgevonden, zodat de prachtige schoonheid van een min of meer naíeve stijl kon worden bewaard. In de schilderijen van Strengholt vinden we precies deze mix van naïeve schoonheid zonder centraal perspectief en werelds zelfbewustzijn bij de afgebeelde personen, dat begon in de Renaissance. Het heldere kleurgebruik is een andere aanwijzing voor de knipoog van Strengholt naar die tijd van omwentelingen.